Miedzianka. Historia znikania Filipa Springera to reporterska opowieść , którą czyta się z zapartym tchem niczym powieść sensacyjną. Ludzkie losy wplecione w historię Polski, historię regionu dolnośląskiego i historię Miedzianki, która przestała istnieć 45 lat temu. Niewielu ludzi zdaje sobie sprawę, że taka historia miała w ogóle miejsce. Przeczytajcie, naprawdę warto! Aldona Bałtowska – Jagieła
Beksińscy. Portret podwójny Magdaleny Grzebałkowskiej to świetna biografia. Bogata w fakty, relacje, opisy. Autorka świetnie odrobiła zadaną sobie pracę. Zdzisław i Tomek Beksińscy niczym żywi machają nam z kart tej książki. Jest to dogłębna analiza rodziny wszechstronnie utalentowanych facetów. Nieszczęśliwych, bo wiecznie nienasyconych. Szczególnie jeśli chodzi o Tomasza. Nigdy nie pogodził się on z tą niemożliwością osiągnięcia satysfakcji w życiu. Wiecznie sfrustrowany,
Ostatnie sobotnie (28.10) spotkanie DKK dało nam kolejną dobrą książkę do czytania i dyskusji. „Tajemnica Filomeny” Martina Sixsmitha to dobrze napisana opowieść o trudnych wyborach, złych decyzjach i bezduszności instytucji. Jeśli dodać do tego sporą dawkę urzędniczej hipokryzji i złej woli mamy książkę, która porusza i wywołuje wiele emocji. Nas też dotknęły. Było więc sporo tematów do obgadania. Nie zdradzamy
10 lat działalności Dyskusyjnego Klubu Książki przy Miejskiej Bibliotece Publicznej im. A. Dygasińskiego w Starachowicach to 115 spotkań i 140 omówionych tytułów. Długie rozmowy, refleksje i przemyślenia. Wspólne przeżycia na spotkaniach sprawiły, że jesteśmy silne i mądrzejsze o te wszystkie przeczytane, przedyskutowane książki. Czerpiemy ze wspólnej lektury radość i motywację do dalszego odkrywania emocjonującego świata literatury. Wspomnienia utrwalone na zdjęciach w formie prezentacji rozczuliły
Olga Tokarczuk w swej książce Anna In w grobowcach świata zabiera nas w podróż przez różne światy, nawzajem się przenikające. Wędrówka ta wywołuje refleksje nad tym skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy, jak jest po drugiej stronie życia, czy można pokonać śmierć – czyli odwieczne pytania ludzkości. Mistrzyni metafizycznej prozy – czy tylko dla koneserów? – przekonajmy się sami czytając ten
W Czytelni MBP gościliśmy pisarza Jakuba Małeckiego. Organizatorami spotkania były Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. W. Gombrowicza w Kielcach i Miejska Biblioteka Publiczna im. A. Dygasińskiego w Starachowicach. Spotkanie dofinansowano ze środków Instytutu Książki z Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa, w ramach Dyskusyjnych Klubów Książki. Jakub Małecki zaskakuje. Skromny, uroczy, młody bóg literatury, któremu woda sodowa popularności nie uderzyła do głowy. A
Nakarmić kamień Bronki Nowickiej to piękna, przejmująca opowieść złożona z krótkich zapisków, urywków. To historie stworzone, wypatrzone, przeżyte przez dziecko. A zapisane przez dorosłą kobietę. Czy autorka wspomina swoje dzieciństwo? Nie wiemy, ale ładunek emocjonalny tych zapisków jest ogromny. Smutek jaki emanuje z tej poetyckiej prozy jest dogłębny. Kamień to coś zimnego, ciężkiego, ciągnącego w dół. Tak jak smutne doświadczenia. A dziecko,
Biograficzną powieść Jeanette Walls czytało się szybko, emocje nie opuszczały do ostatniej strony. I te skrajne uczucia rodzące się przy lekturze-od współczucia do gniewu i bezsilności wobec postawy rodziców i stworzonego przez nich domu rodzinnego czyli traktowania życia jako nie kończącej się przygody. Opowieść smutna i gorzka o sile więzów rodzinnych, ukazująca także ,jak rodzi się bezdomność ,ale jednak nie pozbawiona
W pięknym i eleganckim stylu Arturo Perez-Reverte udowodnił w swej powieści Szachownica flamandzka, że: „Wszystko jest szachownicą nocy i dni, na której los gra ludźmi niczym figurami”. Mroczny klimat Madrytu, zawiła intryga, postaci o skomplikowanej psychice, tajemnicze zadania szachowe, morderstwa, które choć oddalone od siebie w czasie coś łączy, miłość, nienawiść, zazdrość – oto ładunek emocjonalny przygotowany dla czytelnika. Rozwiązanie
Pani Woletta Grzegorzewska zabrała nas w sentymentalną podróż w słodko-gorzkie lata 80-te, w czas absurdów PRL-u, w czasy dorastania i dojrzewania wielu z nas. Tytułowe guguły to nie tylko symbol niedojrzałych owoców, to także wewnętrzna młodość w człowieku, niezależnie od roku urodzenia. Polecamy zatem utwór, będący znakiem nowej fali prozy „wiejskiej „w literaturze polskiej, który znalazł się w gronie nominacji do
Ułatwienia dostępu
