Ten tytuł filmu stał się również zabawnym powiedzeniem. Jakie były jego początki?
W 1934 roku James Mallahan Cain, amerykański dziennikarz i autor prozy kryminalnej napisał powieść pt. „Listonosz zawsze dzwoni dwa razy”. Książka opowiada o kobiecie, która ma dość starszego męża i wdaje się w romans z przygodnym włóczęgą. Oboje popełniają zbrodnię.
Narratorem utworu jest Frank, włóczęga i morderca, który przedstawia całe zdarzenie z własnej perspektywy. Akcja powieści toczy się w Kalifornii i jest obrazem Ameryki czasu kryzysu lat trzydziestych. Książka stanowi doskonałe studium psychologiczne ludzkiej namiętności.
Pierwszą ekranizacją utworu był włoski film z 1943 r. pt. „Opętanie”. Po prapremierze został zakazany przez państwową cenzurę. Dopiero później okrzyknięto go dziełem, dającym początek włoskiemu neorealizmowi.
W 1946 r. powstał amerykański dramat kryminalny pt. „Listonosz zawsze dzwoni dwa razy”. W roli Cory wystąpiła Lana Turner a w roli Franka John Garfield. Drugą, amerykańską adaptacją powieści Caina był film z 1981 r. o tym samym tytule. Tym razem główne role zagrali Jessica Lange i Jack Nicholson.
James M. Cain jest również autorem książki „Podwójne odszkodowanie”, która także doczekała się ekranizacji pod tytułem „Podwójne ubezpieczenie”. Obie powieści należą do klasyki czarnego kryminału.
27 października przypada 43. rocznica śmierci pisarza.
