Autorka książki, dziennikarka i działaczka humanitarna przebywając w Nepalu ponad 5 lat, napisała reportaż o życiu nepalskich kobiet, noszących na sobie barwny strój zwany sari. Ta kolorowa szata jest zupełnie odmienna od afgańskiej burki, bezkształtnej szaty uznawanej za symbol uciemiężenia kobiet. Niestety, życie Nepalek niewiele się różni od życia muzułmanek a pod pięknym okryciem kryje się podobna, szara rzeczywistość. Jedno
Akcja opowiedzianej tu historii zaczyna się w kilka godzin po pogrzebie znanego pisarza. To smutne wydarzenie jest inspiracją do wspomnień wdowy po nim. I odtąd teraźniejszość w tej książce przeplata się z przeszłością. Oto poznajemy prywatną historię rodziny Charlesa Dickensa oraz jego samego. Autorka zmieniła tu imiona i nazwiska bohaterów, jednak nie kryje, że postać pisarza zainspirowała ją do stworzenia
Zapraszamy do lektury książki napisanej przez tajwańskiego autora, nie tylko pisarza ale także działacza na rzecz ochrony środowiska. Książka jest pierwszą przetłumaczoną na język polski. Poznajemy w niej historię mieszkańca wyspiarskiej społeczności – Artego, przeznaczonego na ofiarę boga morza oraz Alice, przeżywającą ból po stracie męża i syna i planującą samobójstwo. Trzęsienie ziemi i tsunami splata los tych dwojga… ale
Niepozorna książka, w której autorka zamknęła wspomnienia dwojga bezimiennych bohaterów. Wracają oni nieustannie myślą do swych pełnych uczucia i namiętności spotkań, patrząc na nie z perspektywy czasu. Język utworu jest na pograniczu poezji i prozy, traktuje o powinowactwie ciał i fizycznym uzależnieniu od siebie. Nie jest to ani typowy romans ani literatura obyczajowa, to opowieść o ludziach, których łączyło silne
Powieść nagrodzona Literacką Nagrodą Europy Środkowej „Angelus”za rok 2019. Zawiera dwa główne wątki, które łączą się na końcu utworu. Ukraiński autor opisuje przyjaźń czterech chłopców – Niemca, Polaka, Ukraińca i Żyda, ich dzieciństwo, dorastanie i przyspieszone wejście w dorosłość z powodu wybuchu wojny. Klimat przedwojennego Lwowa, wielokulturowość miasta, zarówno w czasie okupacji jak i po wojnie. Wydarzenia fikcyjne wplecione są
Kolejny tydzień narodowej kwarantanny za nami, wszystkie zaległe lektury już przeczytane. Co teraz? Choć drzwi biblioteki są zamknięte, to wciąż możesz korzystać z książek w wersji on-line. Wydawnictwo Naukowe PWN poleca IBUKA Librę – e-czytelnię czynną całą dobę, w której do czytania e-booków nie potrzebujesz żadnej aplikacji. Wystarczy urządzenie z przeglądarką internetową obsługujące HTML5. Weź tablet lub laptop, rozsiądź się
„…serotonina to hormon związany z szacunkiem wobec własnej osoby, z poczuciem uznania w łonie grupy.” Bohater utworu to czterdziestoparoletni mężczyzna, niezadowolony z noszonych przez siebie imion, zażywający lek antydepresyjny aby pobudzić organizm do wytwarzania tytułowej substancji-hormonu szczęścia. Autor książki stworzył postać narratora-nihilisty, pełnego obsesji, myśli autodestrukcyjnych, który przygląda się własnemu życiu i otaczającemu go światu w surowy i trzeźwy sposób.
Bakhita to w tłumaczeniu Szczęściara. Tylko czy tak można nazwać siedmioletnią sudańską dziewczynkę, którą porwali handlarze niewolników, widząc w ładnym dziecku cenny łup? „Bakhita” to opowieść o autentycznej postaci, o niewolnicy, która została świętą. Proponujemy powieść historyczną wartą przeczytania nie tylko ze względu na postać świętej, ale także z powodu wstrząsających opisów realiów przełomu XIX i XX wieku, zarówno w
Bohater utworu prowadzi czytelnika niczym mitycznym labiryntem, coraz to zmieniając czasy i perspektywy swej opowieści. Ukazuje dzieje wielopokoleniowej rodziny, wpisane w losy środkowo – wschodniej Europy. Książkę trudno zaszufladkować jako powieść, esej, biografię czy wspomnienia. Jest to zapis myśli autora, idei, wyobrażeń oraz rozważań filozoficznych. Narrator w pierwszej osobie z niezwykłą empatią odtwarza wspomnienia ludzi ze swojego otoczenia. W 2019
Autor – dziennikarz zabiera czytelnika w rejony malowniczych gór. Nie jest to jednak przewodnik turystyczny tylko zbiór wzruszających opowieści min. o ludziach, którzy przyjechali w Bieszczady na krótko, a zostali na długie lata, o wyciętych starych drzewach czy wilczycy zastrzelonej przez kłusownika. Tytułowe kiczery to porośnięte lasem góry przez które lubimy wędrować, choć „…jeszcze trzy wieki temu wspinanie się na
Ułatwienia dostępu
