Dziewczyny z Powstania (2014) Anny Herbich to herstoria, czyli historia kobiet, opisana przez kobiety. 11 opowieści o codziennym życiu i śmierci w okupowanej Warszawie w czasie Powstania Warszawskiego. Bohaterki, dziś starsze panie, wtedy przeważnie kilkunastoletnie dały świadectwo tragedii, rozpaczy, strachu ale i ogromnej odwagi, odpowiedzialności i bohaterstwa. Były sanitariuszkami, łączniczkami, matkami. Wszystkie uważają powstanie za ogromnie ciężkie przeżycie. Były świadkami strasznych wydarzeń. Ale wszystkie wzięłyby udział w nim jeszcze raz. Tak wygląda patriotyzm i obowiązek wobec ojczyzny w ich wydaniu. Warto przeczytać te poruszające wspomnienia, aby zastanowić się i skonfrontować z dzisiejszymi postawami. Powstanie Warszawskie obecnie budzi kontrowersje, ale kobiety z książki Herbich [...]

Bohaterem dzisiejszego spotkania DKK w moim ogrodzie (pandemia nie jest łaskawa dla spotkań w zamkniętych pomieszczeniach) był Amos Oz – izraelski kandydat do literackiego Nobla, który niestety nie doczekał się nagrody.  Spokój doskonały to piękna, poruszająca opowieść o życiu w kibucu w latach 60. XX w. Kibuc to specyficzna forma społeczna. Czy dobrze się w żyje w zorganizowanej, zamkniętej grupie? Czy taka społeczność zaspokaja wszystkie ludzkie potrzeby? Czym jest wolność i odpowiedzialność? Te pytania nasuwają się przy lekturze. Kilka pań było na wycieczce w kibucu i mogło porównać opis autora ze swoimi wspomnieniami. Polecamy książkę. Jolanta Sopińska

Inna wersja życia Hanny Kowalewskiej to czwarty tom z serii Zawrocie, która podbiła serca wielu czytelników, a raczej czytelniczek. Skrywane tajemnice rodzinne, dziwne koneksje, układy i zawirowania międzyludzkie to coś co zawsze nas ciekawi i wciąga w wir wydarzeń. Główna bohaterka, Matylda, oprócz zawikłanych spraw rodzinnych ma do rozwiązania problemy z mężczyznami swego życia. Przyznaję, że nie dałam się wciągnąć Matyldzie w jej sprawy i nie sięgnę ani po poprzednie tomy ani po kolejne (tak, tak, są i kolejne). Ale za to moje koleżanki z Klubu były zauroczone. I zostały w Zawrociu. J.Sopińska

Najpierw powstał scenariusz do filmu. Doskonały Rewers z Agatą Buzek, w reżyserii Borysa Lankosza zdobył Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, w 2009 r. W oparciu o swój scenariusz Andrzej Bart napisał powieść. Równie świetną jak film. Oba dzieła to perełki. Książka jest stonowana, oszczędna w  słowach a jednocześnie, w całej feerii barw: szarości, bieli i czerni, oddaje nastrój wczesnego PRL. Małość i nikczemność aparatczyków, odwagę bohaterki i kobiet z jej rodziny, układy i intrygi w słabym, powojennym państwie. Akcja powieści jest duszna i napięta, oddech łapiemy dzięki  czarnemu humorowi autora. A spokój i ukojenie przynoszą wstawki ze współczesności, [...]

Czy Nefertiti Michelle Moran jest romansem? Tak.  Czy jest lekką powieścią obyczajową? Tak. Czy jest łatwą lekturą? Tak. A co sprawia, że wyróżnia się spośród innych takich powieści? To, iż akcja jej przenosi nas do starożytnego Egiptu, a bohaterowie to postacie autentyczne - faraon Echnaton i jego żona Nefertiti. Niestety, ten potencjał w postaci fascynującego okresu w historii, który jest tłem wydarzeń, został zmarnowany.  Autorka ma ogromną wyobraźnię, którą próbuje nadrobić braki w wiedzy naukowej. To jednak nie wystarczy. Nie trafi tym do wielbicieli powieści historycznej. Do miłośników czytadeł, tak. J. Sopińska

Magdalena Grzebałkowska zadebiutowała w 2011 r. biografią poety, ks. Jana Twardowskiego -  Ksiądz Paradoks. Dlaczego Paradoks? Czy paradoksem jest to, że ksiądz był próżny, że lubił kobiety, że był bardzo nieśmiały, miał natręctwa i wady? Czy paradoksem jest to, że jako proboszcz powinien stać na czele swej parafii jako przewodnik duchowy, a on zaszywał się w swoim małym pokoiku i pisał wiersze? Może rzeczywiście nie był typowym księdzem ale co to znaczy typowy ksiądz? Być może błąd tkwi w naszym postrzeganiu Kościoła i jego sług. Autorka z drobiazgowością ukazuje postać "księdza od biedronek" i wielu pewnie wolałoby, żeby ten ksiądz nie był [...]

Wstrząsająca podróż do świata, którego nie znamy i świadomie nie chcielibyśmy poznać. Boli i swędzi ten reportaż jak purchle na ciele jednej z bohaterek. Eli, Eli (2013) Wojciecha Tochmana to książka o Filipińczykach. O tych, których nie poznamy zwiedzając Filipiny. Tochman i fotograf Grzegorz Wełnicki, zaglądają w miejsca, w które normalnie nikt z zewnątrz nie zagląda. Do slumsów, na cmentarze, na ulice najuboższych. Reporterzy próbują objaśniać nam świat nędzy Manili. A my próbujemy zrozumieć jak do tego doszło. Kto jest winien temu? Na ile my za to odpowiadamy? Na ile kościół katolicki, przemysł turystyczny i biznes zachodni. Wiele pytań i brak [...]