Książka która jest świadectwem ogromnej miłości. Żony reportera wojennego, który w każdej chwili może zginąć w czasie swojej pracy. Żony, która tęskni, martwi się, przeżywa. Żony, która boi się prawie zwierzęcym strachem wiadomości o śmierci męża. Jest przerażona do tego stopnia, że wolałaby już to usłyszeć i mieć za sobą ten strach. Ten lęk doprowadził ją do rozstroju nerwowego w takim stopniu, że musiała leczyć się w klinice stresu bojowego. Grażyna Jagielska zwierza nam się ze swoich przeżyć. Jest to zapewne dla niej forma terapii. Dzięki temu wiemy jak stresującą pracę wykonywał Wojciech Jagielski i jak odbiło się to na życiu jego rodziny. Relacja jest mocna, intymna. Bardzo dobra książka. Polecamy.